Uzak bir dağ köyünde, bir ceviz ağacı,
ceviz ağacının kovuğunda, bir sincap yaşarmış.
İlginç bir huyu varmış bu sincabın:
Cevizlerin bazılarını yer, bazılarını toprağın altına saklarmış.
Ceviz ağacı şaşkın, çiftçi İhsan Amca pek şikâyetçi…
Bir sincap neden saklar ki cevizleri?

Leyla Aslan’ın kaleme aldığı bu hikâyede, bir sincap sayesinde bereketine kavuşan ve arkadaşlıkla büyüyüp çoğalan ceviz ağaçları, Elif Cinbaş Karaca’nın suluboya çizimleriyle canlanıyor.

Marketten aldığın avokadolar var ya,
sen almadan önce onların başına neler geldiğini bir bilsen…

Biraz ipucu verelim sana.
Büyük Okyanus’u biliyor musun?
İşte orada Okyanusya diye bir yer var.
Okyanusya’da ise Papua Yeni Gine diye bir ada var.
Olay yeri işte bu ada! Hem de ne olay!
Başrolde avokado yetiştiricisi Solom ve Huon ağaç kanguruları yer alıyor. “Solom ve ağaç kanguruları neyi paylaşamıyor olabilir ki?” diye soracak olursan, yanıt aslında çok basit: Avokadoları!

Sahi, Avokado Adası’nda neler oluyor?

“Bir zürafanın yağmurluğuna kavuşma hikâyesi.”

Uzaklarda bir şehirde, ta Berlin’de Panda adında bir zürafa yaşıyor.
Doğrusunu söylemek gerekirse, zürafa Panda’nın biraz yardıma ihtiyacı var.
Neden mi?
Panda’nın boyu çok uzun, boynu ise çok çok çok uzun… Yani hiçbir yağmurluğa sığamıyor!
Peki Berlin’de yağmur yağarken nasıl dolaşacak zürafa Panda?
Yağmurlu günlerde ıslanmasın diye kocaman bir yağmurluk mu yapsak ona?
Çilek’in harika bir fikri var aslında, biraz zor olsa da!
Kırkyama ustası Melek Mücella yardım eder mi acaba?

Çıplak Ayaklı Çocuk, ayakkabı giymeyi hiç sevmezdi.
Her yere çıplak ayaklarıyla gider,
her işi çıplak ayaklarıyla yapardı.
En iyi yaptığı şey ise şarkılar söylemekti.

Ama sonra işler bir anda karışıverdi.
Konser günü gelip de,
tüm orkestra gibi ayakkabılarını giyince,
en iyi bildiği şeyi unutuverdi…
Şarkı söylemeyi.

Çıplak Ayaklılar Orkestrası, bir çocuğun kendi gibi olmayı seçmesi üzerine umut dolu bir hikaye.

Bundan yıllar yıllar önce, Victor adında meraklı bir çocuk, yaşadığı köyü turuncuya boyamış, hem de balkabağı turuncusuna. Nasıl mı?

Her şey küçücük bir tohumla başlamış. Victor o kırılgan tohumu elleriyle toprağa ekmiş ve başlamış sabırla beklemeye. Sonbahar gelmiş, Victor’un tohumu iki koca balkabağına dönüşmüş. Yetmemiş, Victor’a binlerce tohum vermiş.

O binlerce tohuma ne mi olmuş?

Cevap, toprağın bereketinde gizli…

Buğday Derneği’nin kurucusu Victor Ananias’ın başından geçen gerçek bir olaydan esinlenen Leyla Aslan Ünlübay’ın kaleme aldığı bu hikâyede, köy yaşamı ve binlerce balkabağı, Mısra Karahan’ın incelikli ve dingin çizimleriyle canlanıyor.

Bir sabah uyandığınızda kendinizi mutsuz hissettiğiniz günleri hatırlayın. Belli bir nedeni de yoktur üstelik…

Meşhur Ay Pastanesi’nin şefi Bayan Tavşan da bir sabah güne böyle açar gözlerini. Her sabahına eşlik eden neşe, aysız bir gecenin sabahında aniden terk etmiştir onu.

Ve hepimizin o anlarda merak ettiği soruyla çalkalanır Bayan Tavşan’ın zihni: “Bundan sonra hep üzgün mü olacağım?”

Ay Pastanesi’nde, Bayan Tavşan’la evrenin en gizemli duygularından biri olan mutluluğun peşine takılıyoruz. Belki mutluluk gökyüzünde yeniden beliriveren ayın arkasında, belki de böğürtlenli tartların piştiği Ay Pastanesi’nde gizlidir… Kim bilir?

Çocukların çok sevdiği yazar Zeynep Alpaslan’ın kaleme aldığı, büyüleyici çizimleriyle Orhan Ata’nın resimlediği kitap, okurları mis kokulu Ay Pastanesi’ne davet ediyor.

Minik armadillo Armin’in bir derdi var. O büyümek, kocaman olmak istiyor. Neyse ki Armin’in bu dileğini gerçekleştirebilecek biri yaşıyor ormanda: İltifatlarıyla tanınan Pohpoh kuşu.

Pohpoh kuşunun övgüleriyle şiştikçe şişiyor Armin ve koca bir armadilloya dönüşüyor.

Peki Armin, koca bir armadillo olunca aradığı mutluluğu buluyor mu?

Gözde Aral Ocak’ın kaleme aldığı Bir Armadillo Hikâyesi, hepimize tanıdık gelecek bir arayışı anlatıyor; olduğumuzdan farklı biri olmak istediğimiz zamanların hikâyesi bu.

Öz saygı, öz sevgi, kendine güven, mütevazılık gibi çok önemli konulara değinen Bir Armadillo Hikâyesi, çocukların çok sevdiği Ceyhun Şen’in renkli bir rüyayı andıran illüstrasyonlarıyla canlanıyor.

Alp Gökalp’in yazdığı, Aleksandra Fabia’nın resimlediği “Bir Şans Ver!” çocukların günlük yaşamlarında karşılaştıkları zorluklara farklı bir gözle bakmalarını ve farkına varmadıkları güzellikleri keşfetmelerini sağlayacak bir yol arkadaşı!

Yazar Gökalp, bulutlu bir günde, oyunda kaybeden, kafası karışan, çok ama çok sinirlenen, korkan, okula gitmek istemeyen veya kardeş bekleyen çocukların arasında gezinerek tılsımlı bir söz fısıldıyor kulaklarına: BİR ŞANS VER!

“Bir Şans Ver!” çocukların duygu dünyasına yeni bir pencere açarak, hem eğlenceli hem de bilge fikirler sunuyor.

Polonyalı illüstratör Aleksandra Fabia’nın sıra dışı çizimleri ise, çocuklara hayal gücünün sınırsızlığını hatırlatıyor bir kez daha…